Tym razem wieziemy ze sobą sporo bagażu. Cały rok zbieraliśmy wszystkie potrzebne rzeczy. W ostatniej chwili dokupiliśmy wózek, który znacznie ułatwił przewiezienie tej graciarni "na koniec świata". 

Po raz kolejny wracamy do La Restinga. Miejscowi półżartem mówią, że jesteśmy już "que familia". Bardzo pomaga to, że odkąd tu przypłynęliśmy, pilnie uczymy się hiszpańskiego i jesteśmy już w stanie pogadać o wielu rzeczach. Rozumiemy jak w rezerwacie może funkcjonować Bractwo Rybackie - skupia ona ludzi, którzy łowią tradycyjnymi metodami, nie na sieć ale na stalowy drut z haczykiem - jest to mniej efektywne, ale nie powoduje zniszczeń w okolicznym ekosystemie. Nasz dobrze wyposażony warsztat jachtowy pomaga zaprzyjaźnić się, gdyż często pożyczamy sobie na wzajem różne narzędzia. 

Przebywając na Wyspach Kanaryjskich odkrywamy, że zakupy internetowe mają swoje limity. Wiele firm po prostu nie sprzedaje rzeczy w ten rejon - utrudniony transport i konieczność kontroli celnej sprawiają, że firmy nie chcą tam wysyłać produktów, a kuchenka, którą zamówiliśmy szła ok 3 tygodni. Części elektroniczne wysłane FedEx-em nie dotarły i sprzedawca musiał ją wysłać drugi raz UPS-em, który wydaje się tam działać najsprawniej.

Gomera i La Palma

Vigo - La Restinga

Zaszczepieni i uzbrojeni w paszporty covidowe ruszyliśmy do Hiszpanii. Choć bliżej by nam było z Porto postanowiliśmy zminimalizować ilość przekraczanych granic i polecieliśmy do Madrytu. 

Tym razem przylatujemy do Niderlandów samolotem. Bez problemu udaje nam się dostać do miasteczka s’Gravendeel, ale tam odkrywamy, że w niedzielę do naszej miejscowości autobusu nie ma. Dziesięciokilometrowy marsz z dwuipółletnim dzieckiem oraz bagażem nie bardzo się nam uśmiecha. Na szczęście lituje się nad nami pewien starszy pan i podwozi nas do samego portu. 

Dochodzimy do wniosku, że Bałtyk i Morze Północne mają wiele zalet, ale jednak są zimne, a my w wakacje lubimy się wygrzać. Stąd postanawiamy ruszyć na południe. Oczywiście nie damy rady zapłynąć do Hiszpanii czy Portugalii w ciągu jednych wakacji. Przynajmniej nie spiesząc się, zwiedzając po drodze. Swoją drogą, po latach mieliśmy poczucie, że w niektórych miejscach warto było zostać nawet sezon czy dwa dłużej. Teraz jednak postanawiamy podążać na południe.

W grudniu rodzi się nasza córeczka, Kamilka. Po tym, co widzieliśmy w Szwecji i Danii, wiemy, że z takim dzieckiem spokojnie da się pływać, planujemy więc kolejny rejs -pętlę po Norwegii. Stubborn dostaje dwa ważne elementy wyposażenia - radar i AIS. 

Łeba-Asaa